Там гдзе сонца сьвеціць на даліны,
гдзе гуляе вецер па лясох,
там на буры, гдзе на небе сінім
тчэ вясёлка цудны паясок.
Там гартаць хацела б бесканечна
усё з душы, што Бог калісьці даў,
усё пад гоман ветлівы, сэрдэчны
на сялібах жменямі раздаць.
Хараство пазнанае расьсеяць,
гдзе сівы атручаны палын,
і разьліцца хвалямі надзеі
ля цьвярдое нёманскай скалы.
|
|
